آمـدی، جـانـم بـه قـربـانـت ولــی حـالا چـرا بی وفـاحـالا کــه من افـتــاده ام از پـا چـرانوشـدارویی و بعـد از مرگ سهـراب آمدی سنگدل این زودتر می خــواستی، حالا چـراعـمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست من که یک امروز مهـمـان توام، فـردا چـرانـازنـیـنا مـا بـه نـاز تـو جـوانـــی داده ایــم دیگـر اکنون با جوانان ناز کـن، بـا مـا چـراوه کـه بـا ایـن عـمرهـای کـوتـه بی اعـتبار این همه غافل شدن از چون منی شیدا چـراشورفرهادم به پرسش سر بزیر افکنده بودای لـب شـیـرین جـواب تـلخ سربالا چـــراای شب هجران که یکدم در تو چشم من نخفت این قدر با بخت خواب آلود من، لالا چـراآسمان چـون جمع مشتاقان پریشان می کند در شگـفـتم من نمی پاشد ز هـم دنــیـا چـرادر خـزان هـجر گـل ای بلبل طبع حــزین خامُـشی شـرط وفـاداری بـود، غـوغـا چـراشهـریارا بی حبـیب خود نمی کردی سفراین سفـر راه قـیامت می روی، تـنهـا چـرا